ورزشکار شدن همیشه ختم به قهرمانی در سکوهای ورزشی نمی شود. بسیار هستند نوجوانانی که با دید مدیریتی، توانایی مدیریت بحران، استعداد ذاتی در آموزش و انتقال داده، حتی می توانند از مربیان پیشین خود بهتر و دقیق تر انتقال داده کنند.

مربی بودن یک استعداد ذاتی است و هر کسی برای آن ساخته نشده است. مربی بودن یک عشق است و هرکسی این توانایی را در خستگی ناپذیری ندارد.

مربی بودن همچون معلمی یک شغل ستودنی در برابر پروردگار است.

اکنون بر آنیم تا در جشنواره ملی استعدادیابی ورزشی، این واقعیت را سنجش و غربالگری کنیم و از نظر فرهنگی جایگاه آن را نزد والدین و خانواده ها تقویت کنیم.

در این مسیر ما را تنها نگذارید.